یک ســــــئوال . . .

16 آذر روز . . . .

ترم زندگیتون بی مشروطی

لحظه هاتون همیشه پاس

سایه حذف از زندگیتون به دور

معدل شادیتون ۲۰ باد

روز شما ، روز دانشجو مبارک

.

.

.

کلاس نه گذاشتنیه نه داشتنی و نه رفتنی

کلاس پیچوندنیه! ! !

به افتخار همه دانشجوها!

.

.

.

فرا رسیدن روز دانشجو بر مجاهدان سنگرهای دانش و بینش

دانشجویان باایمان و حقیقت جوی ایران اسلامی گرامی باد . .
.
.

شانزده آذر ماه سالروز دانشجویان عزیز گرامی باد

روز دانشجو را به تو تبریک نمی گویم. 

تو را به این روز تبریک می گویم. که این روز بی تو، 

و بی حس “آرمان خواهی” و “ایمانت به حق طلبی”، وجودی بی معناست.
.
.
.
.پاییز خواهد آمد و خاطرات دانشجویی را برگ برگ ورق خواهد زد و شما در اوج لبخندها به گذشته حسادت میکنید.روزتان مبارک.
.
.
.

روز دانشجو، روز در هم آمیختن تقوا و ورع با علم و دانش اندوزی

بر شما دانشجوی با ایمان مسلمان گرامی باد . . .

عشّاق را فراق یـــار می‌کشد . . . .

ما را  دو روزه‌ فرصت دیـدار می‌کشد 

زهری‌است این، که اندک وُ بسیـار می‌کشد

عمرت دراز بــاد که ما را فراق تــو

خوش می‌برد بـه زاری وُ خوش زار می‌کشد

مجروح را جــراحت وُ، بیـــمار را مرض

عشّاق را مفارقت ِ یـــار می‌کشد

آن‌جـا که حُسن دست به تیغ کرشمـه برد

اول جفاکشـــان ِ وفــادار می‌کشد

وحشی؛چون‌این کشنده‌ بلایی که هجراوست

ما را هزار بـــار، نه یک‌بار، می‌کشد

آرام بـــــــاش . . .

آرام بــــــــاش

حوصلــــه کــــن

آب هـــــای زود گذر

هیچ فصلی رانخواهنــد دید

از ریگ هــای تــــه جویبار شنیــــده ام

مهم نیست که مـــــرا 

از ملاقات مـــــاه و گفت گوی بارن باز داشتـــــه اتد

من برای رسیـــــدن به آ رامـــش 

تنها به تـــــکرار اسم تـــو

بسنـــــده خواهم کـــــرد. حال آرام بـــاش

همه چیـــــــز درست خواهــــــد شد

دوست مجازیم . . . . . .

دوست مجازی من...
چند وقت است برایت مینویسم
و تو میخوانی
و گاهی تو مینویسی و من میخوانم
دوست مــــــــــجازی من
بین ما هیچ نقابی نیست
این روزها درد دلهایمان را
به زبان نمی آوریم
تایپ میکنیم
مانده ایم اگر این دنیای مجازی نبود
روی دیوار احساس چه کسی مینوشتیم
نامت زیباست اما افسوس مجازی هستی
پشت هر یک این مانیتورها یک مخاطب خاص نشسته است
میخواند،فکر میکند،گاهی هم گریه میکند،یا میخندد
برای چند دقیقه هم که باشد از دنیای واقعی مرخصی میگیری
مینشینی برای دل خودت
گاهی هم شب و روز میچرخی در این دنیای رمز دار
ولی میدانم
قدر تمام لبخندهایت تنها هستی
اگر همدمی بود که مجازی نمیشدی
دوست مــــــــــجازی من
گاهی آنقدر بیخود میشویم بین یک دنیا دروغ و اعتقاد
فراموش میکنیم خودمان را
دور میزنیم منطق و باورهایمان را
میخندیم/گاهی هم دروغ میگوییم
آنقدر که با تو راحت هستم با خودم نیستم
نمیدانم....
شاید این معجزه ی مـــــجازی بودنت باشددوست مجازی من بودنت را قدر میدانم و دوستت دارم..